Trzech spośród czterech nowych obywateli Holandii jest zdania, że sprawą oczywistą jest dla nich złożenie oświadczenia woli dawcy organów i tkanek oraz zarejestrowanie się w Rejestrze Dawców. Tym samym osoba zezwala na użycie narządów w razie śmierci mózgowej dla celów ratowania życia innych ludzi.

W Holandii, inaczej niż w Polsce, prawo (Wet op orgaandonatie z 1998 r.) stanowi, że osoba zmarła nie jest potencjalnym dawcą tkanek i narządów, chyba że za życia wyraziła na to zgodę. Dlatego prowadzi się publiczne kampanie informujące mieszkanców Holandii o potrzebie zostania dawcą.

Poziom wiedzy wśród Polaków na ten temat jest niski. Wśród Polaków panuje wciąż wiele niezrozumienia wokół kwestii donacji organów. 64% ankietowanych Polaków tkwi w przekonaniu, że organy i tkanki trafiają wyłącznie do ludzi zamożnych.

Wynika to z badania wykonanego na zlecenie Niderlandzkiej Fundacji Transplantologii (Nederlandse Transplantatie Stichting). Badanie przeprowadzono wśród 500 Polaków, Niemców, Amerykanów, Surinamczyków i Antylian mieszkających w Niderlandach. Wiecej niż połowa ankietowanych twierdzi, że oświadczenie woli już faktycznie złożyła. Dla prawie wszystkich respondentów najważniejszym powodem zostania dawcą organów jest ratowanie ludzkiego życia.

„Jesteśmy zadowoleni z faktu, że nowi obywatele Holandii pozytywnie patrzą na sprawę rejestracji. Badanie to wskazuje jak ogromne znaczenie ma szerzenie właściwej informacji w tej dziedzinie” – mowi Jeantine Reiger z Niderlandzkiej Fundacji Transplantologii (Nederlandse Transplantatie Stichting). Fundacja propaguje idee zostania dawcą organów w celach transplantacji.

Połowa cudzoziemców, którzy osiedlili się w Niderlandach nie wie, że każdy, kto zameldował się w gminie może od razu zarejestrować się w Rejestrze Dawców. W przypadku Polaków, nawet 7 spośród 10 o tym nie wie.

Jak wykazuje badanie wśród Polaków panuje wciąż wiele niezrozumienia wokół kwestii donacji organów. 64% ankietowanych Polaków tkwi w przekonaniu, że organy i tkanki trafiają wyłącznie do ludzi zamożnych. Polacy są najmniej licznie reprezentowaną grupą w Rejestrze Dawców.

Ponadto, dużej części ankietowanych nie jest wiadome, że w oświadczeniu woli można nie wyrazić zgody na pośmiertne pobranie organów. 25% spośród jeszcze nie zarejestrowanych uznaje za prawdopodobne, że zarejestruje się w nadchodzącym roku.

Ratowanie życia najważniejszym argumentem przemawiającym za donacją organów
Znaczna większość (80%) ankietowanych uważa pośmiertne oddanie swoich organów i tkanek za słuszną sprawę. Niewielka liczba ankietowanych ma negatywne skojarzenia. Religia odgrywa raczej niewielką rolę w podejmowaniu decyzji. 14% sposród ankietowanych nie ma jeszcze sprecyzowanej opinii na ten temat.

Wyniki dla poszczególnych grup

  • Brytyjczycy i Amerykanie/Kanadyjczycy zamieszkali w Holandii, częściej niż przedstawiciele innych grup społecznych uważają, że pośmiertne nierozdysponowanie swoich organów to marnotrawstwo.
  • Niemcy, częściej niż przedstawiciele innych grup, jako argument na fakt, że jeszcze nie wpisali się do rejestru mówią: ‘jakoś jeszcze nie było okazji´.
  • Wśród Polaków panuje wciąż wiele niezrozumienia wokół kwestii donacji organów. I tak na przykład 64% Polaków tkwi w przekonaniu, że organy i tkanki trafiają wyłącznie do ludzi zamożnych.
  • Antylianie uważają częściej, że w kwestii donacji organów i tkanki chodzi o zasadę wzajemności: jeśli chcesz otrzymać organ lub tkankę, sam musisz również wyrazić gotowość bycia dawcą.
  • Surinamczycy i Antylianie zdają się być bardziej nieufni w odniesieniu do procesu donacji organów.

Źródło: komunikat prasowy Nederlandse Transplantatie Stichting

Od redakcji:

Polska – prawo
Polska ustawa z dnia 1 lipca 2005 r. (o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów) stanowi, że osoba zmarła jest potencjalnym dawcą tkanek i narządów, o ile za życia nie wyraziła sprzeciwu. Niewymagana jest wówczas zgoda rodziny lub bliskich osoby zmarłej.
Czytaj więcej

Holandia – prawo
Sytuacja jest odwrotna:  Holenderska ustawa (Wet op orgaandonatie) z 1998 r. stanowi, że osoba zmarła nie jest potencjalnym dawcą tkanek i narządów, chyba że za życia wyraziła na to zgodę.
Czytaj więcej

Opublikowane w portalu Polonia.NL 15.12.2010
Wydawca portalu: STEP – Stowarzyszenie Ekspertów Polskich w Holandii. Czytaj o nas