In „De Volkskrant” van 15.01.2008 zes buitenlanders aan het woord o.a. Malgorzata Bos-Karczewska (48, Poolse), hoofdredacteur van Polonia.nl, webportaal van de Poolse gemeenschap in Nederland:

‘Toen ik in 1980 uit Polen kwam, was het land van aankomst voor mij een paradijs op aarde: een welvarend en stabiel land en een open samenleving, met veel sympathie voor de vakbond Solidariteit.

‘Nederland is de laatste jaren in een identiteitscrisis beland. De moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh en het nee in het EU-referendum in 2005 veroorzaakten schokgolven.

‘De mediahype rondom het ‘Polenprobleem’ heeft mij overdonderd. De Poolse arbeidsmigranten lijken een nieuw doelwit voor frustraties van autochtone Nederlanders.

‘Men verlangt terecht van Polen dat ze zich netjes aanpassen: de taal leren en geen overlast veroorzaken. Maar dat werkgevers zich niet aan de regels houden, lijkt bijzaak. Malafide uitzendbureaus zijn al jaren gedoogd. Polen krijgen de schuld van het verstoren van de openbare orde en van woonoverlast.

‘Besef of waardering dat Polen de welvaart op peil houden, is er niet. Liefst ziet men Polen hier werken maar elders wonen. Wel klagen over Polen, maar niet praten met Polen. Dat schrikt vooral hoog opgeleide migranten af. Zoals mijn kennis Agnieszka, die na drie jaar Nederland hoogzwanger naar Polen terugkeert omdat zij haar kind niet hier wil laten opgroeien.

‘De geschiedenis dreigt zich te herhalen. Wie weet nog dat begin jaren zeventig de ruiten van de pensions van Turken en Marokkanen sneuvelden? Een Nederlandse kennis zei onlangs: die Polen hebben toch een andere cultuur, net als Marokkanen. Mensen uit Midden-Europa worden kennelijk niet als mede-Europeanen ervaren! Het IJzeren Gordijn is bijna 20 jaar geleden gevallen. Maar in de hoofden van vele Nederlanders is die mentale barrière blijven staan.’

Lees het hele artikel in de Volkskrant 15.01.2008

Gepubliceerd op Polonia.NL 15.01.2008